modyfikacja:
2019-01-04
ROŚLINY / NACZYNIOWE / NASIENNE / OKRYTONASIENNE / (ROSOPSIDA) / BOBOWCE /
BOBOWATE / Robinia - Glediczja - Perełkowiec - Kłęk - Złotokap - ...
w tym rodzimych w Polsce:
0
Glediczja trójcierniowa Gleditsia triacanthos |
... |
█ Zapraszam na swoją nową stronę Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych (https://www.rpdp.hostingasp.pl), na której znajdą Państwo najbardziej aktualne dane dotyczące rekordowych drzew w Polsce. Strona ma charakter otwarty - każdy może się zarejestrować i po zalogowaniu dodawać do bazy "swoje" drzewa wraz z ich pomiarami oraz zdjęciami. Bez zalogowania program pracuje w trybie "tylko odczyt" - dodawanie wpisów (także ich modyfikacja i usuwanie) nie jest możliwe, jednak bez przeszkód można przeglądać zgromadzone w bazie dane.
Rodzaj różnej wielkości drzew liściastych. Ich pokrój jest często dość egzotyczny dzięki parasolowatej, mocno prześwitującej koronie. Oczywiście najbardziej charakterystyczną cechą głównych gatunków glediczji są ich bardzo długie (nawet do 20cm!) i ostre ciernie wyrastające w gęstych pęczkach z pni i konarów. Cecha ta znalazła odzwierciedlenie w alternatywnej nazwie rodzaju - iglicznia. Zrzucane na zimę liście glediczji są pojedynczo lub podwójnie pierzasto złożone z parzystej liczby małych listków. Owoce mają postać bardzo długich (nawet do 40cm!) i płaskich, najczęściej mocno poskręcanych strąków z nasionami o słodkawym miąższu. Gatunki glediczji pochodzą głównie z Ameryki Północnej i Azji. Drzewa te mimo swoich niewątpliwych walorów dekoracyjnych jak dotąd nie zdobyły w Europie zbyt dużej popularności. → Glediczje wyróżniają się głównie dużymi i bardzo ostrymi cierniami. Szczególne wrażenie robią one u pokazanej na zdjęciu glediczji trójcierniowej. |
| Systematyka |
Rodzaj glediczja obejmuje 12-14 gatunków, z których żaden nie występuje w Europie w stanie naturalnym. Praktycznie jedynym, choć i tak rzadko uprawianym tu gatunkiem jest glediczja trójcierniowa (G. triacanthos). Drzewo to, sadzone jako typowo ozdobne, można spotkać np. w niektórych parkach i przy drogach. Inne gatunki glediczji należą w Europie do prawdziwej rzadkości i są spotykane w zasadzie jedynie w ogrodach botanicznych. Jednym z takich gatunków jest pochodząca z południowo-wschodniej części USA, rosnąca głównie na bagnach glediczja bagienna (G. aquatica). Drzewo to osiąga 18m wysokości i jest nieco mniej kolczaste od glediczji trójcierniowej. Z kolei zasiedlająca Iran, Azerbejdżan i Gruzję glediczja kaspijska (G. caspica) jest niskim (do 12m), rozłożystym drzewem o lśniących liściach.
| Gatunki szczegółowo opisane w serwisie |
| Glediczja trójcierniowa |
To pochodzące z Ameryki Północnej, wysokie i dość smukłe drzewo liściaste posiada przeważnie wąską lecz rozszerzającą się ku górze,
ażurową koronę. Jego wizytówką, od której zresztą pochodzi zarówno nazwa gatunkowa trójcierniowa, jak i zwyczajowa nazwa rodzaju
iglicznia, są bardzo długie (osiągające nawet do 20cm!) i niezwykle ostre ciernie. Wyrastają one w gęstych pęczkach z pni
i konarów starszych drzew. Wyglądają tak imponująco, a zarazem niebezpiecznie, że u niektórych ludzi wywołują wręcz przerażenie.
Lepiej nie wyobrażać sobie co mogłoby się stać, gdyby ktoś przez nieuwagę zderzył się z pniem najeżonym tak potężnymi kolcami.
Pierzaste liście glediczji trójcierniowej są podobne do występujących u robinii akacjowej, jednak w odróżnieniu od tych ostatnich
liczba listków w liściu jest parzysta, a dodatkowo obok liści pojedynczo złożonych występują często liście podwójnie złożone,
a nawet o budowie mieszanej. Ciekawie prezentują się także owoce glediczji trójcierniowej. Mają one postać bardzo długich
(nawet do 40cm!) i płaskich, mocno poskręcanych strąków z nasionami.
Więcej informacji... |
Występowanie
 |
Zasięg. Drzewa pochodzące ze strefy umiarkowanej i podzwrotnikowej obu Ameryk, Azji oraz Afryki.
Ilość ogólnie dostępnych informacji na temat innych gatunków glediczji (poza trójcierniową) jak i samego rodzaju jest wyjątkowo skromna, a ich odnalezienie wydaje się graniczyć z cudem. Dlatego też wyjątkowo zrezygnowaliśmy z prezentowania w tym miejscu cech morfologicznych całego rodzaju. Odsyłamy do szczegółowego opisu jego najpopularniejszego w Europie gatunku: glediczji trójcierniowej.