♦ Niewielki krzew liściasty. |
♦ Liście zimozielone, pierzasto złożone z 5(-9) sztywnych, kolczasto obrzeżonych listków. |
♦ Kwiaty 6-krotne, jaskrawożółte, zebrane w wąskostożkowate, stojące grona. |
♦ Kuliste, ciemnoniebieskie jagody pokryte często woskowym nalotem. |
♦ Kwiaty mahonii posiadają wrażliwe na dotyk pręciki. |
♦ Owoce mahonii zawierają dużą ilość witaminy C. |
█ Zapraszam na swoją nową stronę Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych (https://www.rpdp.hostingasp.pl), na której znajdą Państwo najbardziej aktualne dane dotyczące rekordowych drzew w Polsce. Strona ma charakter otwarty - każdy może się zarejestrować i po zalogowaniu dodawać do bazy "swoje" drzewa wraz z ich pomiarami oraz zdjęciami. Bez zalogowania program pracuje w trybie "tylko odczyt" - dodawanie wpisów (także ich modyfikacja i usuwanie) nie jest możliwe, jednak bez przeszkód można przeglądać zgromadzone w bazie dane.
Ten niewielki, zimozielony krzew liściasty pochodzący z Ameryki Północnej należy do często uprawianych w Polsce roślin ozdobnych. Jego podstawowy walor dekoracyjny stanowią zimozielone liście pierzasto złożone ze sztywnych i skórzastych listków, które na brzegu są zaopatrzone w ostre kolce. Mimo, że generalnie liście nie opadają na zimę, to jesienią niewielka część z nich atrakcyjnie się przebarwia na czerwono i opada, te zaś, które nie opadły zimą przybierają ciemną, zielonopurpurową barwę. Wielką ozdobą mahonii są jej jaskrawożółte kwiaty kwitnące w środku wiosny. Miododajne i zebrane w groniaste kwiatostany, pod koniec lipca przekształcają się one w owocostany złożone z małych, kulistych, dość nietypowo - bo na niebiesko zabarwionych jagód. Gęsto obsypane niebieskimi jagodami krzewy przez wiele miesięcy prezentują się niezwykle efektownie.
Systematyka |
Najczęściej uprawiany w Europie (i w Polsce) gatunek mahonii. Został on sprowadzony do Europy
w XIX w. z Ameryki Północnej. Posiada liczne odmiany ozdobne, tworzy też mieszańce międzygatunkowe z innymi mahoniami
(głównie z M. pinnata).
█
Duży stopień pokrewieństwa pomiędzy mahoniami i berberysami pozwolił już w 1850 r. stworzyć międzyrodzajowego mieszańca
mahonii ostrolistnej z berberysem pospolitym.
Zasięg.
Zachodnie wybrzeże Ameryki Północnej.
Biotop.
Na stanowiskach naturalnych w Ameryce Północnej mahonia ostrolistna rośnie głównie w ciemnych borach iglastych.
W Europie poza uprawą jej zdziczałe osobniki (rozsiewanie nasion przez ptaki) zasiedlają skraje lasów różnego typu, zarośla, nieużytki itp.
W Polsce odkryto co najmniej kilka obszarów leśnych, w których krzew ten występuje w zdziczałej postaci
(m.in. Wielkopolski Park Narodowy i Puszcza Białowieska), nie stwierdzono jednak jego zbytnio ekspansywnego charakteru
(źródło - Rocznik PTD 2009).
Preferencje.
Roślina o niewielkich wymaganiach, łatwa w uprawie i dobrze adaptująca się do różnych warunków.
Preferuje gleby żyzne i wilgotne, ubogie w wapń, ale radzi sobie także na glebach uboższych, wytrzymuje okresowe susze.
Najlepiej rośnie w półcieniu lub w całkowitym zacienieniu (często rozsiewa się pod koronami drzew); na stanowiskach
w pełni nasłonecznionych jej liście mogą wysychać lub ulegać poparzeniom (szczególnie wiosną, kiedy częściowo zalega
na nich śnieg, a otaczające drzewa nie dają jeszcze cienia).
Jest najbardziej mrozoodpornym gatunkiem mahonii (wytrzymuje nawet ponad 30-stopniowe mrozy!),
jednak w nieosłoniętych miejscach podczas surowych, zwłaszcza bezśnieżnych zim nawet i ona może czasem przemarzać.
Długość życia i tempo wzrostu.
Krzew niezbyt długowieczny, wolno rosnący. Osiąga wiek 50-100 lat.
Dosyć popularna roślina ozdobna, sadzona głównie w ogrodach i parkach.
Z jej owoców sporządza się czasami galaretki, kompoty i wina.
Zimozielone gałęzie są używane do wyrobu wieńców i wiązanek pogrzebowych.
Niewielki, szeroko rozrastający się i dość słabo rozgałęziony krzew liściasty. Osiąga około 1m wysokości i podobną szerokość.
Rozmiary.
Wysokość 0.75-1.25(2)m. Średnica pnia 0.03-0.05(0.07)m.
Szczegóły pokroju.
Pień wielokrotny.
Korona szeroka, nieregularna, słabo rozałęziona.
Mahonia ostrolistna to niewielki, szeroko rozrastający się i słabo rozgałęziony krzew liściasty. |
System korzeniowy płytki i delikatny (należy uważać przy przesadzaniu!).
Kora szarobrązowa, długo gładka, później chropowata i lekko podłużnie spękana.
Pędy mahonii w porównaniu do berberysów są bezcierniowe, grubsze i mniej rozgałęzione.
Młode pędy początkowo mają jasnozielony kolor, z czasem stają się żółtawe, a następnie brązowieją.
Pąki są drobne (z wyjątkiem większych szczytowych pąków kwiatowych), brązowożółtawe.
█
Po przekwitnięciu kwiatów, co zwykle ma miejsce pod koniec maja, na szczytach pędów mahonii tworzą się zgrubienia przypominające
bocianie gniazda. Ze zgrubień tych wyrastają szypułki owocostanów, a także liście i młode pędy.
Jedno z takich "gniazd" przedstawia zdjęcie poniżej w środku.
Więcej... |
Blaszkowate, nieparzystopierzaste, złożone z 5(-9) listków, długości całkowitej 10-20cm. Listki jajowate, na końcu krótko zaostrzone, długości 6-9cm, na brzegu po każdej stronie posiadające 5-15 charakterystycznych, oddalonych od siebie, ostrych kolców. Blaszka skórzasta i sztywna, z góry błyszcząco ciemnozielona, od spodu jasnozielona i matowa, z wyraźnie wystającym nerwem głównym (zimą czerwonawym). Oś liścia (osadka) podzielona w miejscach wyrastania listków na łatwo odłamujące się segmenty. Ustawienie: skrętoległe na ogonkach. Okres występowania: cały rok (roślina zimozielona). Zwykle niewielka część liści opada na zimę. Jesienią przebarwiają się one na jaskrawoczerwony kolor. Pozostałe (nie opadające) przez okres zimy przybierają ciemnopurpurową lub zielonawoczerwoną barwę.
Więcej... |
Obupłciowe, owadopylne i miododajne, zebrane na końcach zeszłorocznych pędów w wyprostowane,
wąskostożkowate grona długości 6-9cm. Pojedyncze kwiaty jaskrawo cytrynowożółte, posiadają 6 płatków korony
i 9 działek kielicha, pachnące.
Okres kwitnienia:
IV-V (podany okres dotyczy w pełni rozwiniętych kwiatów; ich zawiązki pojawiają się znacznie wcześniej,
bo już jesienią poprzedniego roku).
█
Kwiaty mahonii posiadają rzadką właściwość reagowania na dotyk, pozwalającą im na obsypywanie pyłkiem siadającego na nich owada.
Cytrynowoożółte, miododajne kwiaty mahonii ostrolistnej są licznie zebrane w wąskostożkowate grona. |
Więcej... |
Niewielkie, kuliste jagody o średnicy 6-8mm, zabarwione na niebiesko i pokryte jasnym, woskowatym nalotem.
Są tworzone w dużych ilościach, dzięki czemu gęsto obsypane nimi krzewy prezentują się niezwykle efektownie.
Jagody zawierają purpurowoczerwony sok oraz 2-5 dużych, błyszczących, czerwonobrunatnych nasion. Są jadalne i zdrowe
(zawierają dużą ilość witaminy C), jednak ze względu na kwaskowaty smak nie znajdują większego zastosowania
w przemyśle przetwórczym (sporadycznie robi się z nich wino, galaterki i soki). Są chętnie zjadane przez ptaki,
które w ogromnym stopniu przyczyniają się do rozprzestrzeniania gatunku (zoochoria).
Okres dojrzewania owoców:
(VII)VIII-X. Pierwsze owoce zaczynają stawać się niebieskie zwykle już na początku lipca.
█
W przypadku mahonii, zoochoria stanowi bardzo ważny sposób rozprzestrzeniania się rośliny.
Dominuje tu tzw. endozoochoria, czyli przenoszenie połkniętych nasion w przewodzie pokarmowym i następne wydalanie ich.
W przewodzie pokarmowym ptaków nasiona ulegają skaryfikacji, która znacząco wpływa na zdolność i szybkość kiełkowania nasion.
(Źródło - Rocznik PTD 2009.)
█
Powiększanie zasięgu i ewentualna skaryfikacja to nie wszystkie zalety zoochorii.
Stwierdzono mianowicie, że prawdopodobieństwo przeżycia siewki wzrasta wraz z odległością od osobnika macierzystego,
a młode pokolenie wykazuje tym lepsze cechy wzrostu i rozwoju, im dalej od roślin macierzystych wzrasta!
(Źródło - Rocznik PTD 2009.)
→ Owoce mahonii ostrolistnej to zebrane w grona małe, kuliste jagody. Są one zabarwione na niebiesko i pokryte jasnym, woskowatym, łatwo ścierającym się nalotem. |
Więcej... |
Żółte, ze względu na krzewiastą postać bez większego znaczenia użytkowego.
█ Przycinanie mahonii należy przeprowadzać w kwietniu.